De “papa-manager” en “kind-medewerker”

Er zijn mensen in organisaties die functioneren vanuit de “Papa” –  of “Kindrol”.  Zo zegt  de “Papa Manager”: Ik ben verantwoordelijk voor het succes van de organisatie en het welzijn van mijn medewerkers. Ik neem deze verantwoordelijk op mij. Jij (mijn kind op de werkvloer) bent volgzaam, onderwerpt jezelf aan controle en accepteert straf of je wordt uitgestoten. Wat je bij goed gedrag kunt verdienen is veiligheid, voorspelbaarheid en een bepaalde mate van welzijn.
De papa (manager) en het kind (medewerker) in de organisatie hebben dus gekozen voor een compromis. Op korte termijn bestaat dit compromis uit louter winnaars. De manager stelt zijn macht veilig en de medewerker zijn baan en salaris. Beiden opereren vanuit de verdediging en zijn uit op behoud van hetgeen ze hebben.
Het is verbazingwekkend, maar de ervaringen die ik heb opgedaan zeggen: 
 “Slechts weinig mensen willen vrijheid hebben, de meeste werknemers willen alleen maar een rechtvaardige baas”
Het verlangen om verzorgd en geleid te worden is een zware vorm van egocentrisme. Het is een persoonlijke keuze voor eigenbelang.  In iedere organisatie wemelt het van egocentrisme. We kijken naar onze bazen en geven hen de macht om te bepalen hoe waardevol wij zijn, hoe veilig, hoeveel we verdienen en hoeveel vrijheid we krijgen.  Deze overlevingsdrang door ons lot in de handen van een superieur te leggen (alleen het woord al), voedt het dichtslibben van de organisatie. 
Vanuit dit perspectief mag duidelijk zijn dat het doorvoeren van veranderingen die “de status quo” bedreigen, niet gemakkelijk zal gaan lukken. Het persoonlijke verdedigingsmechanisme treedt in werking en zowel de manager als de medewerker gaan voor “behouden wat ze hebben”.
Ik wens dat de “papa-managers” en hun “kind-medewerkers” ophouden om de organisatie kapot te maken met hun stilzwijgende afspraken over “macht krijgen in ruil voor veiligheid geven”

Marco Scheele
RedFoxBlue – Leiderschap Coach